Vanmorgen las ik op de Flow kalender "Do you buy flowers often?". Het antwoord is "ja". En ik koop ze ook voor mezelf. Zoals vandaag, tussen de sneeuwbuien door snel de fiets op. Ik voel me een beetje zoals een kind in de snoepwinkel dan, ééntje van die en ééntje van die. Ik vraag ook altijd hoe ze heten, maar tegen dat ik thuis ben, ben ik de helft van de namen alweer vergeten. (ok, buiten anjer, tulp, lelie, distel,... enzo dan)
Veel van mijn vriendinnen hebben nu een Bloomon abonnement: een boeket verschillende bloemen dat, wanneer je zelf kiest, aan huis geleverd wordt. Daar heb ik ook één keer een cadeaubon van gekregen. Die bloemen waren best mooi en sterk, al zou ik ze zelf nooit uitgekozen hebben. 'k Heb al een paar keer getwijfeld om me in te schrijven, maar ik kies te graag zelf. En dat doe ik bij de bloemenwinkel in de buurt, of nog liever bij de Bloemerie. En in de zomer ga ik ze graag zelf plukken op de bloemenweide of bestel ik ze bij Huis Otto (die zijn al-tijd mooi). Zo steun ik ineens de kleine zelfstandige. Zelf bloemen plukken deed ik als kind zo vaak in de weide in onze straat op den buiten. Toen ging ik later als ik groot was nog een bloemenwinkel openhouden. Dat zou ik nu nog altijd wel willen, bedenk ik me juist.
Vandaag heb ik mijn eigen unieke boeket in huis. En ben ik blij.
Oja, soms krijg ik ook bloemen van mijn man. Dat maakt me nog blijer (ik hoop dat hij dit leest :-)