Postino. En met postino bedoel ik post, brieven dus. In een envelop. Schrijven én krijgen. Dat is volgens mij een van de schoonste dingen die er is.
Ik schreef het al eerder in deze blog, maar ik ben fan.
En nu was er op Wintervuur, het tweejaarlijkse winterfestival in Antwerpen een postkantoor waar je brieven kon schrijven. Kon, want vandaag is de laatste dag van het festival en het postkantoor is toe. Ik was er vandaag nog even. Omdat de facteur toevallig ook mijn man is, maar dit terzijde. Ook omdat ik graag schrijf. En nog steeds schrijf. En brieven schrijven kan je altijd. Daar heb je geen festival voor nodig. Alleen een beetje tijd, een blad papier, een pen, een envelop en een postzegel.
Maar degene die de brief krijgt zal altijd blij zijn. Altijd. Gewoon, omdat ge tijd maakte voor die ene persoon.
Op wintervuur zijn méér dan 300 brieven geschreven. Alle geadresseerden die binnen de ring van Antwerpen liggen worden persoonlijk rondgebracht, de rest wordt opgestuurd. Tenzij een briefschrijver een envelop zag hangen met een adres er op uit zijn of haar buurt, dan werd de brief meegegeven. En zo kan het zijn dat er een buurman of -vrouw u een brief brengt. En efkes postbode speelt.
Schoon toch?
Afin, ik schrijf graag een brief aan twee mensen die op dit bericht reageren. (reageren kan tot 10 januari)
Graag gedaan. Nu al.
