Om naar huisje twee te rijden moesten we via de Oostkust en passeerden we Bastia. Ideaal om een terraske te doen en in een lokale boekenwinkel topografische kaarten te kopen van de buurt waar we naartoe gingen.
De baan in het Oosten loopt parallel met de zee. Het landschap is er plat waardoor er veel landbouw, campings, bedrijfjes en winkels zijn. Niet direct het mooiste stuk Corsica om te zien. Van zodra je deze baan verlaat, het binnenland in richting de bergen verandert het super snel.
We bezoeken Aleria waar Romeinse ruïnes zijn en passeren ook bij Etang de Diane, een meer waar oesters en mosselen een must zijn.
Het restaurant is dicht, helaas. De oesters zijn voor later.
Dan maar naar het huisje in Chiatra. Het is een zeer smaakvol verbouwde schapenstal en we worden super gastvrij ontvangen.
Het uitzicht vanop het terras is geweldig! Je ziet Monte Christo en Elba liggen.
Op wandelafstand van het huisje is een restaurant 'U Pagliaghju'. Daar maken we dankbaar gebruik van om er twee keer te gaan eten. Zo kunnen we allebei een glas wijn drinken en moet er niet meer gereden worden. De gastvrouw geeft ons ook nog een gouden tip voor brood: pavé de noisette bij Stroboni. Nom nom nom.
De volgende dagen wandelen we in Cervione, San Nicolao en Linguizetta. Het is rots- en heuvelachtig er zijn veel kurkbomen.
Het is zo schoon om af en toe door de bomen een dorpje op de heuvel te zien liggen.
Hoe hoger we wandelen, hoe mistiger het wordt. Af en toe komen we koeien tegen.
Wat ook erg typisch is in Corsica is dat je overal achtergelaten auto's ziet. Niet direct iets om trots op te zijn, maar wel opvallend. Ze worden van heuvels geduwd, staan in de wei of een bos, maar ook gewoon in de dorpen op het plein ofzo. Vaak ligt er afval in of hebben katten er hun intrek in genomen.
De nummerplaten hangen er ook nog op, dus je zou denken dat ze achterhalen van wie die auto's zijn...maar er gebeurt niks mee. Ik sprak er een inwoner op aan die zich schaamde.
Volgens haar is het inderdaad een probleem wat heel lang genegeerd werd, maar er zou nu toch een mentaliteitsverandering komen.
De jachthaven van Taverna:
Moriani plage:
Overal langs de rivier groeit pepermunt. Wanneer je er door loopt komt de frisse geur je tegemoet.
Omdat het nog vroeg in het jaar is staat het water in de rivier vrij hoog, het wandelpad laat ons zeven keer oversteken, dus zeven keer schoenen aan en uit.
Na vijf nachten in Chiatra rijden we verder zuidwaarts naar huisje drie in Conca.
Conca is het dorp waar de beroemde GR20 eindigt (wat we overigens daar pas ondekten).
Omdat we nog tijd hebben vooraleer we kunnen inchecken bezoeken we Porto-Vecchio. Het is er nu al vrij druk en nog niet eens hoogseizoen. Maar wel zaterdag natuurlijk en we zijn helemaal geen drukte meer gewoon, haha.
Dan hup, naar huisje drie! Het huisje zelf is niet zo bijzonder, vrij onpersoonlijk. Wél proper, er is een terraske aan mét bbq, het is er super rustig en bovendien is er een moestuin aan waar we gebruik van mogen maken (kruiden, citroenen, sla, boontjes!)
Aangezien we vergeten waren om boodschappen te doen onderweg, moeten we na het inchecken nog een half uur terug naar de dichtstbijzijnde winkel rijden richting kust. Maar allez hop, het is vakantie!
Dan maar ineens een terraske aan zee. We bezoeken Plage Pinarellu en zijn in verwondering over het kerkhof met zicht op zee. We wandelen even over het strand en stranden (ha!) op het laatste, minst fancy terraske van het strand. Het heet Grain de sable en wordt uitgebaat door Martine die oude Tiny boeken als menu kaart gebruikt. Ik ben er graag.
留言