Ze zijn nu al niet meer uit het straatbeeld weg te denken, maar vanaf maandag zal je ze effectief ook op bepaalde momenten moeten dragen: het mondmasker!
De regering is er niet in geslaagd om er rap rap voor iedereen eentje te regelen, daarom lossen ze het op met een nationale naaiactie... het blijft België.
Pas op, een sjaal mag ook en op de sociale media duiken hilarische diy filmpjes op met alle mogelijke alternatieven (waar je niet moet naaien).
Ondertussen heb ik ook mijn lappen katoen en lintencollectie bijeen gesprokkeld om maskers te naaien.
Eerst voor de lokale bakkerij.
Ik startte met het patroon van het Berrefonds (die het patroon ontwikkelden in samenwerking met het UZA), omdat de FOD toen nog aan het nadenken was over welk patroon nu goed is.
Eigenlijk ging dat goed, als je een naaimachine hebt en je kan er een beetje mee overweg is het niet moeilijk. Je hebt wél wat tijd nodig.
Ik paste het patroon een beetje aan.
Voor zij die het willen proberen:
Na het aaneen naaien van de twee stukken binnenstof, naai je aan de zijkanten een zoompje.
Bij de laatste stap, daar waar je je de linten aan de buitenstof vastnaait, zoom je het om tot aan de binnenstof (ipv te overlappen). Op die manier heb je een gleuf (aan weerszijden), waar je een filter kan instoppen.
Ik maakte nadien ook een aantal maskers voor Merlijn aan de hand van het patroon van de FOD, maar daar ben ik geen fan van. Wat een gedoe met die plooitjes (wacht tot je het gewassen hebt!).
Toen het duidelijk werd dat iedereen een masker zou moeten dragen leek het me een goed idee om er eens een mooike te maken, met borduurwerk op.
Ik schakelde terug over op het patroon van het Berrefonds, ook omdat je dan de borduursels beter zou zien.
Het is bijna moederdag, dus waarom maak je geen mooi masker voor je moeder?
Ik tekende het patroon van de buitenstof eerst op een lap stof en gebruikte dan de stick&stitch flowers om te borduren. Easy peasy, ook voor beginnende borduursters.
Zorg er wel voor dat je twee stukken maakt die spiegelen tov elkaar.
Eens het borduren klaar is, ga je verder met de werkbeschrijving.
Als je dus binnenkort iemand met zo'n masker tegenkomt op straat, ben ik het.
Ik glimlach ook de hele tijd, echt waar.
Omdat ik de vraag ook al heel veel kreeg, nee, ik verkoop geen maskers. Degene die ik maakte (al een stuk of zestig), gaf ik allemaal weg. Zonder borduurwerk uiteraard.
Ik vind het nu, op dit moment etisch onverantwoord om er geld voor te vragen.
Misschien maak ik er ooit nog wél om te verkopen, in beperkte oplage, met uniek borduurwerk. Tegen dan heeft iedereen er al en is het het nieuwe hip.
Ik kan het me bijna niet voorstellen.