HET ATELIER VAN EVA V.

Afgelopen week vond ik in de kringwinkel een zakje met klosjes wol. Ik had er nog al eens gevonden, daar schreef ik hier over. Nu blijkt het geen stopwol te zijn, maar punch needle wol! Geschikt voor de hele fijne punch naald, niet de oxford dus. Maar olala, wat een mooie kleuren. Ideaal om een kleurenpalet mee samen te stellen. Het gebeurt wel eens dat ik niet in één twee drie een idee heb, dan scroll ik op Pinterest en zoek ik beelden waarvan de kleuren me aanspreken. Op ba

Ik kreeg dit boekje cadeau van Katty. Ze bracht het mee toe ze kwam eten. Het moet niet altijd drank of bloemen zijn. Eigenlijk moet niks. Ze had zo ook wel eten gekregen. Dit boekje meebrengen was wél erg lief. Het is gedrukt in 1952, in Kensington. Er staan, buiten wat algemene weef-uitleg, 50 ontwerpen in om te weven. Het ene wat hedendaagser dan het andere. 'Quick weave designs' staat er bij. Die aanhalingstekens staan er niet zonder reden. Zo'n tapijt weven duurt wel eve

Afgelopen weekend waren we (man, dochter en ik) in Denemarken. Niet zomaar voor vakantie, nee, we waren er om te spelen op Passage festival, een festival in Helsingor. Meestal speelt mijn man voorstellingen, maar deze keer moest (lees: mocht) ik, namelijk met de info*matic. Nu was er toevallig een rommelmarkt (loppemarkt) in Helsingor en daar kocht ik dit prachtige oude kruisjessteekwerk. Ingekaderd en al. De dame die het verkocht had het niet zelf gemaakt. Jammer, want dat z

Ik vond een borduurboek in de kringwinkel. Stekengids van "Het Rijk der Vrouw". Weet je wat dat was, Het Rijk der Vrouw? Awel, dat was een magazine, een boekske zoals Libelle. Voor de vrouw. Ik denk zelfs liefst de huisvrouw. Ik weet dat want mijn moeder kocht dat soms (lang geleden). Het boek is gedrukt in 1978 (zelfs een tweede druk!). Toen handwerkten er nog veel vrouwen, vooral huisvrouwen. Dat hoorde zo. Ocharme de mannen die stiekem ook graag borduurden. Het boek heeft

Toen ik vorige week op bezoek was bij Antoinette in Rotterdam hebben we een uitstapje gemaakt naar Dordrecht. In de eerste plaats om Villa Augustus te bezoeken (altijd feest!) en de nieuwe waterkamers te gaan bekijken die op één augustus officieel open gaan. Antoinette organiseert namelijk de concerten in de Villa en ge kent dat, ons kent ons, ik werd voorgesteld aan Andrea (één van de eigenaars)en zodoende mochten we naar de werkzaamheden gaan kijken. Ze zijn de moeite, die

Vorige week vond ik twee nieuwe geweven flessen in de kringwinkel, in Kortrijk (omdat ik daar was voor een festival). Een gelukske, want ik had er al twee gekocht bij ingthings en vond dat een schoon begin van een verzameling. Nu heb ik er dus al vier en dan mag je toch al echt van een collectie spreken me dunkt. Ik vind deze flessen heel schoon (om te zien) maar ben ook geïntrigeerd door de weeftechniek. Het lijkt me super om een workshop rond te geven. Hélène Lefeuvre, een

Ik vond een kartelschaar op de rommelmarkt. Laat ik dat nu toevallig nog niet hebben (en ik heb véél, geloof me). Laat ik nu toevallig ook een zwak hebben voor scharen. 't Is een schoontje, van Solingen, dat is goed gerief naar 't schijnt. Met doos en al. En dat voor één euro. Ik kan ze direct gebruiken voor het trimmen van mijn borduurstof. Hip hoi! #naaien #tweedehandsgeluk #borduren #collection

Wanneer ik bij mijn ouders op bezoek ga heeft ons moeder altijd wel iets klaarstaan dat ik mee moet nemen. Dat kan gaan van eten (honing, tomaten, you name it), iets dat ze nog terugvond van vroeger (al heeft ze ook héél véél weggegooid) of iets wat ze kocht in een kringwinkel of rommelmarkt. Laatst had ze een zakje met linten, een stuk smyrna stramien, een keramieken vaasje en onderaan in de zak een verfrommeld lapje stof: dit geborduurde proeflapje. Tenminste, ik denk dat h

Ik kocht een opgezet eendje. Op de rommelmarkt afgelopen weekend. Langs de ene kant vind ik dat héél zielig, maar ook erg interessant. (Ja, ik ben zo iemand die ook graag naar operaties kijkt op tv). Meestal kost een opgezet dier veel geld, zeker als het goed gedaan is (dat is dan ook een ambacht, taxidermie). Dit eendje was een koopje. Zo gaat dat op rommelmarkten. Nu heb ik niet de behoefte om grote beesten in huis te halen, alleen vlinders, die kocht ik ook al. Mijn eenden

Vanmiddag vond ik in de kringwinkel deze bobijntjes. Ik denk dat het stopwol is. Al ben ik daar niet helemaal zeker van. Stopwol? Dat gebruikte men vroeger om sokken te stoppen, toen sokken nog duur waren of zelfgebreid. Ik deed het als kind al, omdat ik dat héél leuk vond (borduren avant la lettre) en ik ook zelf de kleuren mocht kiezen. Je stak dan een houten ei in de sok, om het weefsel op te spannen zodat je het gat goed zag en dan vulde je dat op, met stopwol dus. Doen j

Bekentenis: ik heb iets met zakdoekjes. Naast servietten, inpakpapier, washi tape, notaboekjes, schrijfgerief, sjaals (ik kan nog even door gaan), ook iets wat ik moeilijk kan laten liggen. Geen papieren zakdoeken, maar de echte ouderwetse stoffen. Liefst met borduurwerk erop, ah ja. Ik borduur er veel zelf, dus ik weet hoeveel werk het is. Vorige week gaf mijn moeder deze mee, voor de tombola, zei ze. Dat had ze gedacht! Mijn oogskes begonnen te blinken, handen te trillen (z

Onder een rek met kleding in een bak met breipriemen, daar vond ik het, dit borduurwerk. Een ijzeren ring, stevig overspannen met borduurstof en daarop zorgvuldig geborduurde steken. Anderhalve euro kostte het. Ge wilt niet weten hoeveel uren borduurwerk daarin zit. Maar het zijn er véél, héél veel. Wie zou dit gemaakt hebben, denk ik dan. Waarom ligt het in de tweedehandswinkel? Vond de eigenaar het niet meer mooi? Of is het van iemand die niet meer leeft? Het werk is ook ni

Vorige week vond ik in een tweedehandswinkel een naald met rood plastieken handvat en schroefje. Er zaten nog twee extra naalden bij met verschillende dikte. Mijn hart maakte een sprongetje: een punch needle! Nu ben ik de laatste tijd nogal bezig met de punch needle techniek die ineens heel hip was en overgewaaid kwam uit Amerika. Daar schreef ik al over. Dat komt doordat daar een zekere Amy Oxford zo slim geweest is om deze hele oude techniek nieuw leven in te blazen en een

Naaldkunst is van oorsprong een Engels boek. Gemaakt in 1972 en eigenlijk, opnieuw erg trendy. Het behoorde toe aan 'D de Gier'. Dit staat netjes voorin geschreven met balpen (eronder zie je de potloodlijntjes nog, zo schattig). Ik vind de opzet van het boek tof. Er worden borduursteken in uitgelegd, maar er staan ook veel kant-en-klare borduurwerken in, telkens gebaseerd op een museumstuk. Hoe borduur je met metaaldraad bijvoorbeeld, zoals de handschoenen van de koningin? Da

Een tijdje geleden ging ik naar Copper. Dat is een top lunchadreske in Antwerpen. Annemiek, de eigenares, ken ik ondertussen een beetje. Via facebook en instagram maar ook via via, afin, zo gaat dat nu. Ik stond mijn bestelling door te geven aan de toog en toen zei ze: "ik heb nog iets voor jou", en of ik even op de zaak kon passen. Heerlijk toch? Zij dus weg, en even later stond ze er weer met twee boeken in haar handen. Kwamen nog van haar moeder. Ik kon er misschien wel ie

Een week of twee geleden kreeg ik via messenger een berichtje met een foto. 'Hé Eva, spaar jij deze niet?' met een foto van een houten popje erbij. Ellen was tijdens haar vakantie in Frankrijk op brocante uitstap en moest aan me denken toe ze het popje zag. Zo lief (alleen al het feit dat je op vakantie toe-val-lig aan iemand moet denken die je helemaal niet vaak ziet en je je vaag herinnert dat de persoon in kwestie ooit eens een foto postte van een houten popje op instagram

Op de Antwerpse moederkesdag (die wij niet vieren, ook al wonen we in Antwerpen maar ben ik eigenlijk van Brabant, dus vieren we dat in mei, maar van mij mag allebei) was het rommelmarkt op het Theaterplein. Daar zag ik deze tas liggen: Toen ik dichterbij ging kijken zag ik dat de tekening gevormd wordt door allemaal kleine bolletjes die op de stof plakken. Net zoals de kinderportemonneekes van vroeger. Playpurse maakt ze opnieuw, ook voor grote mensen. Ik schreef er hier al

Een tijdje geleden zag ik op de rommelmarkt een gesloten leren tasje liggen. Ik dacht dat het een zakje was voor een paternoster, maar toen ik het opendeed zag ik iets heel anders. En bizar metalen voorwerp. De oude man van het kraam vertelde dat het een brievenweger was. In de klem stop je je brief of kaart en de weegschaal geeft dan aan hoe zwaar de brief is. Aan de hand daarvan kleef je de juiste port er op. Dit had ik nog nooit gezien, wel weegschalen waar je brief oplegt

Vanmorgen ging ik naar een straat hier achter de hoek waar een rommelmarkt was. Altijd fijn om om je niet ver te moeten verplaatsen om rommel te kijken, zeker als het maar een mini-rommelmarktje was zoals nu. Wat ik ook leuk vind is dat je tegelijkertijd mensen kan kijken en ook ziet waar ze wonen, omdat hun kraam voor hun eigen deur is. Toch een beetje voyeur, ik. De mensen waren interessanter om af te zien dan de rommel, maar tussen alle vrij oninteressante spullen dingen

Soms kom ik in de kringwinkel of op een rommelmarkt oude naaispullen tegen. Wol, naaigaren, knopen, ... Meestal laat ik het liggen, want trop is teveel en teveel is trop. Maar soms kan ik de verleiding niet weerstaan en meestal komt dat dan omdat ik de verpakking zo mooi vind. Of juist héél lelijk, wat dan ook weer mooi is. Deze 'Unica' stopwol zat in een zak met andere wol. Zo schattig, dat kaartje. Stopwol, gebruikt iemand dat nog? De 'Pascaline' nam ik mee voor de kleuren.