HET ATELIER VAN EVA V.

Ken je Happymakersblog al? Super! Nee? Ga dan maar snel eens kijken! Monique Van Der Vlist, de auteur van deze blog is een toffe Nederlandse madame (jaja, ik ontmoette haar al aan den lijve). Op haar blog zet Monique creatievelingen, illustraties en handgemaakte dingen in de kijker. Vooral uit Nederland, maar ook af en toe dingen uit België. Monique geeft ook PR-trainingen aan illustratoren én heeft een geweldige workshopkalender online! Maar nu mag ze ook twee van mijn boeke

Het is er! Mijn boek. Wat ben ik er blij mee. Honderdachtentwintig pagina's helemaal zoals ik het wou. Het ruikt ook lekker, vind ik. Doe jij dat ook, aan boeken ruiken? (Ik ruik aan alles, maar bon) Dat maken ging ook nog eens keivlot omdat ik kon samenwerken met de mensen die ik graag zie. Mijn broer maakte de foto's en Katty deed de grafische vormgeving. De uitgeverij zag dat het goed was. Heerlijk zo. Ik neem je in het boek mee doorheen ons huis. Omdat dat mijn speeltuin

Vandaag geen tweedehandsboeken maar allemaal splinternieuwe. Boeken die ik kocht omdat ik er warm van werd. Of mee moest lachen. Maar daar krijgt ge ook warm van. Een lijstje dus. 1.Rond klei Michelle van Atelier De Vonder gaf al een paar keer workshops bij me in het atelier. Samen met fotografe Melissa Milis maakte ze een boek waarin alles, echt alles staat wat ge moet weten over keramiek. En dat met schoon foto's. 2. Zuurdesem Een boek over brood. Omdat ik dat kei graag eet

Zaterdag kwam Evelien van Redopapers een workshop boekbinden geven. Dat Redopapers kwam, was niet de eerste keer, ik schreef er hier al over. Maar ze hadden een nieuwe workshop 'pocketboek en Zwitserse binding' en die wou ik wel eens testen. Redopapers werkt met papier overschotten van drukkerijen (dus met alle papier wat normaal op de container terecht komt). Super ecologisch dus. Eerst maakten we een pocketboek. Hiervoor naaiden we drie kleine boekjes. Daaropvolgend sneden

Ik kreeg dit boekje cadeau van Katty. Ze bracht het mee toe ze kwam eten. Het moet niet altijd drank of bloemen zijn. Eigenlijk moet niks. Ze had zo ook wel eten gekregen. Dit boekje meebrengen was wél erg lief. Het is gedrukt in 1952, in Kensington. Er staan, buiten wat algemene weef-uitleg, 50 ontwerpen in om te weven. Het ene wat hedendaagser dan het andere. 'Quick weave designs' staat er bij. Die aanhalingstekens staan er niet zonder reden. Zo'n tapijt weven duurt wel eve

Ik vond een borduurboek in de kringwinkel. Stekengids van "Het Rijk der Vrouw". Weet je wat dat was, Het Rijk der Vrouw? Awel, dat was een magazine, een boekske zoals Libelle. Voor de vrouw. Ik denk zelfs liefst de huisvrouw. Ik weet dat want mijn moeder kocht dat soms (lang geleden). Het boek is gedrukt in 1978 (zelfs een tweede druk!). Toen handwerkten er nog veel vrouwen, vooral huisvrouwen. Dat hoorde zo. Ocharme de mannen die stiekem ook graag borduurden. Het boek heeft

Flessenbootjes, Arche toys, Stoklamp, ...wie regelmatig interieurboekjes leest zal ze al wel eens gezien hebben, dit zijn allemaal namen van ontwerpen door Floris Hovers. Hovers studeerde aan dé Design academie in Eindhoven en zijn werk, wat het ook is, valt op door z'n verrassende eenvoud en kleurgebruik. Hij blijft in zijn ontwerpfase zo reduceren dat alleen de essentie overblijft. En dat zie ik graag. Op instagram post hij dagelijks een zelfgemaakte tractor, van overschotj

Naaldkunst is van oorsprong een Engels boek. Gemaakt in 1972 en eigenlijk, opnieuw erg trendy. Het behoorde toe aan 'D de Gier'. Dit staat netjes voorin geschreven met balpen (eronder zie je de potloodlijntjes nog, zo schattig). Ik vind de opzet van het boek tof. Er worden borduursteken in uitgelegd, maar er staan ook veel kant-en-klare borduurwerken in, telkens gebaseerd op een museumstuk. Hoe borduur je met metaaldraad bijvoorbeeld, zoals de handschoenen van de koningin? Da

Mijn man schreef een boek. Ook al is hij geen echte schrijver. Vorig jaar bezorgde hij brieven. Brieven van mensen uit Limburg naar Italïe. Ook al is hij geen echte postbode. Dat kwam toen op TV bij "iedereen beroemd". Zestien weken lang, twee keer per week. Eerst een brief ophalen in Belgïe en dan die gaan bezorgen in Italïe. Nochtans is hij ook geen tv maker. Het boek gaat over die verhalen. Met véél foto's, recepten van gerechten die hij onderweg voorgeschoteld kreeg. En o

Een boek van Anne-Catherine Gerets aka Clo-clo over interieur. Met tips, diy's en binnenkijkers. En ja, ook bij ons keek ze binnen. De foto's zijn gemaakt door Tasja Van Rymenant. Op een hele warme dag deze zomer toen de oleander nog in bloei stond. Mijn grote weefgetouw staat er ook in. En veel rommel, zie ik nu. #boek #weven

Een tijdje geleden ging ik naar Copper. Dat is een top lunchadreske in Antwerpen. Annemiek, de eigenares, ken ik ondertussen een beetje. Via facebook en instagram maar ook via via, afin, zo gaat dat nu. Ik stond mijn bestelling door te geven aan de toog en toen zei ze: "ik heb nog iets voor jou", en of ik even op de zaak kon passen. Heerlijk toch? Zij dus weg, en even later stond ze er weer met twee boeken in haar handen. Kwamen nog van haar moeder. Ik kon er misschien wel ie

Eigenlijk was ik al fan van Frankie magazine, maar toe we vorig jaar in oktober naar Australïe gingen leerde ik er ook Spaces kennen. Spaces is een boek met vooral Australische interieurs, uitgegeven door Frankie press. Niet alleen de minimalistische artyfarty huizen, maar ook de goedkopere, shabby interieurs met héél véél tweedehands en kunst. Er staat ook altijd het verhaal van de bewoners bij én dan nog eens goed geschreven. Het is altijd prettig om bij andere mensen binne

Ik volg hem al een tijdje op instagram en moet heel vaak luidop lachen met zijn zelfverzonnen boeken- of platentitels. Johan Deckmann is artiest én psychotherapist, een fijne combinatie. Volgens hem is de combinatie van humor en eerlijkheid cruciaal voor een gezond en gelukkig leven. Hier kan ik me wel in vinden. Hij koopt oude, tweedehandsboeken, haalt de kaft er af en tekent de nieuwe titel op het boek. Bewaren #boek #Ilike

Het enige voordeel aan 'ziek' zijn is dat je bezoek, post en cadeautjes krijgt. Ondertussen weten mijn broers ook dat ik van handwerken hou, en van tweedehandsboeken-over-handwerken hou. Dus kreeg ik onlangs dit boekje van broer en schoonzus bij hun ziekenbezoek. Ik versta er geen snars van, want het is Deens en voor zover ik kan zien gedrukt in 1955. Maar de tekeningen spreken boekdelen, het zijn allemaal kruisjessteekpatronen, van een periode tussen 1778 en 1852. De meeste

Gisteren nodigde ik Tille en Linde uit, van RE-DO (nieuwe website, check!)om een workshop boekbinden te komen geven in Het atelier. Het was al de tweede keer, zo enthousiast was ik zelf na de eerste keer. De workshop was uitverkocht, goed begin dus. Zelf besloot ik deze keer niet mee te doen (waarom? check instagram) en me te focussen op foto's maken (wat al vermoeiend genoeg bleek, achteraf). Iedereen vloog er met veel goesting in, ondanks het terraskesweer en ging na vier u

Vanmiddag vond ik in de kringwinkel dit boek. Een boek over de verzameling geborduurde postkaarten van Agnes en Louis Delage. De kaarten zijn zo'n honderd jaar geleden gemaakt, ze doken voor het eerst op in 1900 op de wereldtentoonstelling in Parijs. Agnes kocht het eerste kaartje op een rommelmarkt en toen ze het aan haar man liet zien was ook hij direct verkocht. De gouden jaren van de geborduurde kaarten was in 14-18, tijdens de eerste wereldoorlog. De soldaten verstuurden

De tekst op de binnenflap begint zo: "In deze gemechaniseerde wereld is het meer dan ooit belangrijk onze omgeving en onze bezittingen een geheel eigen karakter te geven." Het boek is gedrukt in 1956! Er is nog niet veel veranderd dus. Vervolgens: "Borduren is een van die voor iedere huisvrouw, kantoormeisje of onderwijzeres bereikbare mogelijkheden, waarin zij haar persoonlijkheid tot uitdrukking kan brengen." Dan mag ik dus blij zijn dat ik één van de drie ben, maar daar is

De titel alleen triggerde me al. Ik kocht het boek tweedehands en het gaat over merklappen. Wat? Juist, merklappen, een soort van stalenkaart met borduursels. Een oefenlap dus. De schrijfster geeft een historisch overzicht met voorbeelden uit 35 landen die je kunnen inspireren tot het maken van je eigen merklap. Een beetje zoals mijn 'Een steek per week' project, maar dan met een duidelijk plan vooraf. Cécile Dreesmann (°1920-1994) was volgens mij een boeiende madam. En ze he